Om een uur of drie, woensdagmiddag 13 maart, kom ik Kreek binnen, want ik had net op mijn email gelezen dat er een jeugdwerker dan wel crèchebeheerder nodig was vanwege ziekte van een vrijwilliger. Ik heb gelukkig een pedagogisch diploma en een restantje eerste hulp! Als er voor het eerst een kidsmiddag is in Kreek moet je toch wel goed voor de dag komen. Inmiddels wordt Lieke al geassisteerd door Heleen, dus het zit wel goed met de (enigszins terughoudende, maar positieve) leiding van die twee. Ik mag aan de koffie.
”Laat de kinderen vooral zelf spelen, met elkaar,” zeggen deze moeders in grote unanimiteit. “Wij bieden materiaal en structuur en dan spelen de kinderen hun spel”. Lijkt mij helder, ik zou zo mee willen doen. Maar de kinderen gaan een voorstelling geven met muziek en ik ben daarom even journalist en fotograaf. Een meisje van een jaar of zes speelt met de castagnetten en het andere meisje, iets jonger denk ik, maakt een dansje. Het is stil, heel stil. Het ene meisje maakt sierlijke pirouettes terwijl het andere meisje een maal per minuut haar castagnetten laat klinken. De stilte beleef ik als pure rust, als een moment van bezinning, even bij mezelf komen, -dat krijgen ze toch maar voor elkaar-, voordat twee oudere kinderen heel melodieus op gitaar en trom gaan spelen.
Die kunst van de stilte was de avond daarvoor, tijdens de filosofieavond met onze plaatselijke filosoof Dick Kleinlugtenbelt, ook onderwerp. Je moet je zo’n filosofieavond voorstellen als een leersituatie, voor de filosoof in kwestie en voor zijn publiek. Dat gaat dan zo:
Filosoof Dick: “Socrates zegt: verwonder je over de dingen en blijf vragen stellen”.
Filosoof uit de Zaal: “Heraclites zegt: ik stel geen vragen aan een ander maar alleen aan mezelf”.
En vervolgens volgen er dan nog vier citaten, al of niet ondersteund door het publiek. Meestal niet, want er zitten verder geen ”echte” filosofen maar ”gewone” mensen. Dat is overigens wel een verademing en daarom is deze leersituatie ook echt leerzaam.
Dick besprak zijn nieuwe boek “Moderne levenskunsten”, losjes opgehangen aan de levenskunst, iets wat wij allen beoefenen, nietwaar? Een ingang daartoe is de Kunst van de Stilte. Je hebt allerlei stiltes, leerde de filosoof ons. De beangstigende stilte bijvoorbeeld, wie kent ‘m niet? Maar ook de serene stilte uit de woestijn. Je kunt in stilte voorbereiden, overdenken, verbinden en je kunt ook naar je stilte leven. Toch wel ingewikkeld en: wat kun je er mee? We beluisterden vervolgens nog heel veel beangstigende stiltes toen het publiek ondervraagd werd.
Nee, dan die stilte van een middag later, bij de kids. Het dansje, de lange stiltes tussen de castagnettenklanken, het leek wel Satie die ook zo mooi veel tijd neemt tussen zijn pianoakkoorden. In muziek vind ik mijn stilte, heb ik die middag geleerd.
Filosofiecafé: iedere 2e dinsdagavond van de maand
Kidscafé: 27 maart over muziek
Jeroen Hendriksen