Het Park Vertelt Binnen

Dinsdag 19 december is het zo ver. Een deskundige jury onder voorzitterschap van Klaas Touwen gaat over tot de benoeming van de dorpsdichter van de gemeente Renkum. Lieke van Rooijen uit Oosterbeek of Sander Essers uit Renkum wordt de nieuwe dorpsdichter (zie onze website www.hetparkvertelt.nl ook om te stemmen!). En wat onze kandidaten bijzonder maakt: beiden uiten zich poëtisch met behulp van muziek, Lieke met de piano en Sander met gitaar. Het wordt weer een bijzondere avond, zeker na de voorronden in november, en wij nodigen iedereen uit de gemeente Renkum en ver daarbuiten uit om aanwezig te zijn in de Kreek. Burgemeester Schaap is aanwezig om nieuwe dorpsdichter te verwelkomen en de vertrekkende dorpsdichter te bedanken.
Deze avond staat ook in het teken van het afscheid van dorpsdichter Bianca Hendriks die na twee jaar van haar functie ontheven wordt. De nieuwe dorpsdichter wordt benoemd van 1 januari 2018 tot en met 31 december 2019. Bianca zal haar mooiste (dorps)gedichten voordragen op deze avond. Ook de allereerste dorpsdichter van Renkum Patty Scholten (Patty Klein is haar pseudoniem) geeft acte de présence met haar gedichten. Verhalenverteller Hans Platenkamp improviseert ter plekke op wat zich voordoet in Renkum, in het kader van onze korte verhalen traditie.. Uiteindelijk is dit een ‘officiële’ gemeentelijke functie, die in vele zichzelf respecterende gemeenten vervuld wordt.
En er is muziek, natuurlijk.
Iedereen die graag met een gedicht of kort verhaal afscheid wil nemen van Bianca of de nieuwe dorpsdichter wil verwelkomen in poëtische taal is van harte welkom en kan zich melden tot het begin van de avond (tot 20.00 uur). Volgende bijeenkomst poëziecafé: 16 januari 2018

Lieke van Rooijen en Sander Essers willen allebei dorpsdichter van de gemeente Renkum worden.  Hieronder een kleine kennismaking met hen persoonlijk én hun gedichten.
^{Vanaf 1 december kunt u op www.hetparkvertelt.nl stemmen op de kandidaat van uw voorkeur.} 

Ik ben Lieke van Rooijen, 44 jaar, woonachtig in Oosterbeek met mijn man en onze drie zoons. Een kleine vijf jaar geleden heb ik mijn baan als personeelsadviseur opgezegd om mijn passies en talenten ruim baan te geven. Ik geloof in loslaten, je hart volgen en uitdagingen aangaan om te groeien. Nu maak ik onder de naam Atelier Papoe – beeldend-, poëtisch en muzikaal werk.

Hetgeen mij in het bijzonder aanspreekt in de functie van dorpsdichter is de mogelijke bijdrage en betrokkenheid bij de gemeente waarin ik al zo lang leef en beleef. Daarnaast zou ik graag bijdragen aan een stuk educatie.
Als dorpsdichter mag je je ‘buren’ (aan)raken, prikkelen tot nadenken en hun emoties trachten te vertalen door middel van (toegepaste) poëzie. Dat is de kern van waaruit ik al mijn werk vormgeef.

Ik dicht in begrijpelijke taal, heb ervaring in dichten onder tijdsdruk en om een bijeenkomst in dichtvorm terug te geven. Noem het de extra notulen, een soort karakterschets of een sfeerbeeld.

Geworteld

en daar loop ik
Rol ik
Ga ik over wortels
Over blaadjes
Omringd door sterke stammen
Langs het water
Water
Water

Kronkel paadjes
Modderig en ingesleten
Wiegend tussen sterke stammen
Hoog de takken
Naakte lijnen
Lijnen
Lijnen in het zicht
met de hemel als oneindig
droomdecor

Met de wolken
als toehoorders
als mijn oor
en ik loop door
over het brugje

dat mij ooit een plekje gaf
met water stromend
stroomde ik met takjes mee
om te dromen
Dromen
Dromen

en ik werd klein
De tak werd groot
De beek bezaaid met reuze bladeren
Gierden al mijn aderen vol bloed
Woeste hondenpoten
Namen mijn boot in hun bek
Maar ik zwom door

en zo kwam ik bij de zee
om terug te keren
naar de bomen
Bomen
Bomen
want waar je hart ligt,
daar is je bodem

Lieke van Rooijen

Meer weten of lezen? www.atelierpapoe.nl

Sander Essers

Als wetenschapper heb ik ooit een ommezwaai gemaakt naar de kleinkunst. Nu maak ik als ‘Wetenschapper voor de Grap’ wijze en maffe liedjes, gedichten en hilarische overpeinzingen. Ik heb iets met taal; schrijf graag eigenzinnige liedjes, gedichten en sketches over de mooie dingen en de onvolkomenheden van het leven.

Als dorpsdichter wil ik een bijdrage leveren aan de waardering van – en discussie over – datgene wat er speelt in de Gemeente, door op speelse en kritische wijze pijnpunten en ‘fijnpunten’ te vertolken en tot reflectie te stimuleren.

Door je goed te kunnen uitdrukken kun je elkaar en elkaars beweegredenen beter begrijpen. Daarom is het waardevol dat de bewoners – groot en klein – het plezier van taal meekrijgen. Ik heb erg veel zin om daar een bijdrage aan te leveren.

Het Park vertelt en ik luister

Kale stammen, stram, afwachtend,
in hun dorre blad dat knispert
op de maat van mijn stappen.
Groen opgeklommen bomen fluiten, tsjilpen
en trillers klinken in zon en wind.
Japans-groen barsten takken open.
Die kleur mag weer, is zelfs ‘in’.

Stijlvol weigert het museum oorlog uit te stralen,
maar een entree geeft het besef
dat deze plek zwaar is bevochten,
opdat wij nu …
Hier schieten jonge brandnetels uit de grond,
rust een oud stuk geschut, door machtige taxussen beschut.
Zó oud, roept de houwitser geen angst op, maar herinnering
aan geschiedenislessen van Lopes Cardozo,
aan Lou de Jong in zwart-wit op de beeldbuis …
Geborgen samen op de bank, verbonden in ontzetting,
toen ik leerde hoe de wereld in elkaar zit en dacht
dat ik ooit alles zou weten …

Een dikke retriever komt vriendelijk aangewaggeld;
zijn staart roeit hem naar me toe.
Een reusachtige eik met slobberkousen over zijn voeten.
Zes puntige palen pontificaal door een dak gestoken,
als beschutting bij optredens en ik
stel me een akoestisch effect voor.
Een conisch gevederde blauwgroene boom, gele forsythia,
witte magnolia, nog groene rododendrons …
de kastanje spreidt voorzichtig haar vingers;
enorme beuken houden zich op de vlakte …
Ruimte …
Weidse gazons, nestkastjes in bomen, zandpaden,
asfalt fietspaden – ja, het kan hier drassig zijn,
reeën achter hekwerk; de hun toegewezen bomen zedig
met een borstwering van planken rokjes.
Een cultuurlandschap dat duizenden mensen trekt,
maar nu, begin april, stil tot mijmeren verleidt.

… en dan … een perk kil knerpend grind:
Schreeuwende scherven van de betovering
versterken de lokroep van hiernaast:
De Hemelse Berg, ruiger, met struikgewas,
ruisende watervalletjes, royale vijvers,
onze arcadische invulling van ‘natuur’.
Zou dat op oerbos lijken?
‘Natuurlijk’ meer dan het cultuurpark.
Mooi, zo naast elkaar.
Ik loop over … van mijn mijmerpark.
© Sander Essers, park Hartenstein, Oosterbeek

Meer weten of lezen? www.doctoranders.nl

Deze tekst is overgenomen van de pagina: